Kæru lesendur, í dag ætla ég að skrifa um kisu sem bý í húsinu á móti okkur. Þetta er falleg, rauðhærð kisa. Hún er svo lítil að hún sefur í inniskó. En hún heitir Kló. Af hverju? Bara af því að á framloppunni hennar er óvenjuleg kló sem er alltaf lengri en aðrar klær. Þegar dýralæknir klippir hana, verður hún strax löng aftur. Já, ég veit, það er alveg skrýtið, en páfagaukur sem var þá hjá dýralækninum líka til að láta slétta fjaðrirnar á sér, sagði mér frá því. Til að hressa kisuna sína, herra Ljúfur, kisueigandi, hefur nýlega keypt henni snjallsíma. Það er svo sannarlega snjallt! Nú er Kló að smella á snertiskjáinn með stóru klóna sína og spila kisuleiki eins og hnyklahlaup eða músaspjall. Fyrir löngu klóna getur kisan meira að segja spilað tónlist frá diski án rafmagns. Enginn veit af hverju er klóin hennar Klóar svo sérstök. Reyndar enginn nema Kló sjálf, því í gærkvöldi gerðist henni eitthvað athyglisvert. Þegar Kló sofnaði og kom í draumalandið, sá hún glasilegan sleikibrjóstsykur standa rétt fyrir framan sig. „Hvað ertu?“ spurði kisan hissa. Sleikibrjóstsykurinn brosti breitt. „Ég er Ást.“ „Aldrei hef ég ímyndað mér Ást svona,“ svaraði kisan í einlægni. „Jæja, venjulega er ég bara ósýnileg. En þú ert ennþá svo lítil og ég vildi ekki að hræða þig – svo hérna er ég, eins og sleikibrjóstsykur.“ „Má ég sleikja þig?“ spurði kisan Kló óstyrk. „Ég á ekkert bragð. En það má finna til mín eins og þú finnur stundum til hræðslu eða gleði.“ „Nýlega fann ég til sorgar vegna stórrar klóarinnar minnar. Hún er alltaf lengri en aðrar klær, veistu?“ „Já, það veit ég,“ kinkaði Ást sleikibrjóstsykrahausnum sínum. „En þá fékk ég snjallsíma frá eiganda mínum, herra Ljúfi. Það varst þó þú, Ást, ekki satt?“ „Það var systir mín, Vorkunn. Ég hafði þegar gefið þér eitthvað annað – klóna.“ „Nú?“ Kisan varð alveg hissa. „Já, þessi kló er gjöf frá mér. Hún gerir þig sérstaka af því að þú ert full af ást – þótt þú sért ennþá svo lítil. Þú ert með svo mikið af ást inni í þér að þú getur gefið öðrum og svona,“ þá brosti Ást blíðlega, „klóin á þér verður alltaf svolítið lengri en aðrar klær.“ Með því hvarf glæsilegi sleikibrjóstsykurinn eins og hendi væri veifað. Þá heyrði herra Ljúfur kisuna sína mala eitthvað í svefni og hreyfa sig dálítið – í draumalandinu umlaði kisan Kló: „Þakka þér kærlega fyrir, Ást,“ og hlakkaði til að opna augun og fylgja orðum verndara síns.
Ján Zaťko 2007-06-20