Prinsessan ein bjó á kastala. Hún var mjög falleg og var með afar ljóst hár. Það skein eins og sól. Einn dag kom dreki mikill og tók prinsessuna til hellis síns undir jökli. Prinsessan var fangi drekans mörg ár. Í hellinum lifði líka álfur sem var þræli drekans. Hann sofaði fyrir neðan rúmið prinsessunnar. Álfurinn var mjög veikur og fátækur af því að þótt hellirinn væri þakinn af peningum sem drekinn stal, gat hann aldrei snert engan peninga. Svo veiktist hann smátt og smátt. Í lokin ákvað prinsessan að hjálpa honum. Hún gaf álfinum hringinn sinn og svo náði hann heilsuna aftur. Þá hjálpaði hann prinsessunni til að flýja úr hellinum og ná frelsi aftur. Það var svört nótt og það rigndi mikið. Prinsessan var að flýja burt í myrkri og í rigningu en drekinn elti hana sífellt af því að hárið á henni skein eins og sól. Að lokum flaug hún hátt upp á himininn og breyttist í bjarta stjörnu til að losna við drekann sem kom aftur í hellinn sinn og þá dó hann á gólfinu þöktu af gullnu peningunum.
Ján Zaťko 2006-04-20